محمدباقر اصفهانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمدباقر اصفهانی یا محمدباقر سمسوری از استادان برجستهٔ خط نستعلیق در قرن سیزدهم هجری در شهر اصفهان هم‌عصر فتحعلی‌شاه، محمدشاه ‍‌و‍ ناصرالدین‌شاه قاجار است.[۱]

او اهل بلوک جی (شهر خوراسگان یکی از شهرهای استان اصفهان) و از اعاظم نستعلیق‌نویسان بوده‌است. او از شاگردان مکتب میرعماد بوده و به تقلید آثار این استاد بزرگ راغب بوده‌است[۲] کمتر کسی به خوبی او خطهای میر را تقلید کرده‌است.[۳]

دکتر بیانی در کتاب احوال و آثار خوشنویسان به نقل از تذکره خوشنویسان سپهر تاریخ وفاتش را ۱۲۳۳ نقل کرده اما گفته است که آثاری از او تا ۱۲۴۸ دیده است.[۲] از طرفی محمدباقر تا سال ۱۲۶۲ ه‍. ق که تاریخ وفات عیال فتحعلیشاه است باید زنده بوده باشد زیرا سنگ قبر او را که مانند گوهری تابناک در تخت فولاد اصفهان می‌درخشد با خط خوش نستعلیق نوشته است.[۳]

عبدالرحیم سمیرمی نستعلیق‌نویس قرن سیزدهم (درگذشت ۱۳۰۵ه‍. ق) از جمله شاگردان او ذکر شده‌است.[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ فضایلی ۵۷۱–۵۷۲
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ بیانی. مهدی ص ۶۵۵
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ استادان خط نستعلیق در اصفهان

منابع[ویرایش]